Vier leden van de Stichting CUNO zijn in mei naar Lodeynoye Pole gereis om daar de herdenking en viering van 70 jaar bevrijding mee te maken. De reis is onderdeel van een uitwisseling; in de week ervoor zijn twintig Russen te gast in Bathmen om hier het einde van de Tweede Wereldoorlog te herdenken. Hierna volgt het verslag van de groep die naar Rusland is geweest.

‘Verslag reis naar Rusland 6 tot 10 mei 2015.

In het kader van de herdenking/viering van 70 jaar geen oorlog meer zijn Andre van den Bor, Dick Denneboom, Griet Wartena en Ankie Borger op 6 mei afgereisd naar Lodeynoye Pole {LP}. Na een voorspoedige reis werden we gastvrij ontvangen door Father Michael, Viktoria, Marina, Anna, Olga, en de gastgezinnen bij de kerk in LP. Dick en Griet konden gebruik maken van de flat van Anna en haar vriend/man, terwijl Andre en Ankie bij Sergej en Valentina in huis mochten. De rest van de dag brachten we in het gastgezin door.

Drukke dagen
Op 7 mei gingen we na een overvloedig ontbijt naar de kerk om een dienst bij te wonen. Na de lunch kregen we daar ook een rondleiding verzorgd door Father Michael. Ook het aangrenzende in aanbouw zijnde gebouw hebben we bekeken. Deze zal worden gebruikt voor vele doeleinden, een beetje cultuurhuis-idee. We hebben een mini–museum bezocht over de blokkade van St. Petersburg. Ook hebben we een locatie bezocht waar kinderen leren om creatieve dingen te doen. Schilderen, borduren en dergelijke. In de avond kregen we een concert voorgeschoteld met vooral militair getinte muziek in de schouwburg. De achtste mei gingen we al vroeg op pad om naar het Alexander Svirsky klooster te gaan. Rondleiding en lunch o.l.v. Father Michael en de abt van het klooster Antonio … Terug in LP zijn we naar het ijsstadion geweest en snel daarna naar school 2 want daar vond de jaarlijkse lintjesregen plaats. Inclusief een gedekte tafel. Na afloop hebben we verzameld bij Marina thuis om daar een barbecue te houden. Dit was het moment van toespraken en aanbieden van cadeaus. Erg gezellig, veel toasten en hartelijke wensen voor vriendschap en blijvende vrede.

Soldaten zijn helden
Negen mei is de dag dat Rusland viert dat ze de vijand hebben verslagen. Soldaten zijn helden. De slachtoffers worden geëerd met bloemen, standbeelden, ballonnen, speeches en drank en vlees. Het was een mooie dag waardoor veel mensen buiten waren. De stad was mooi versierd en opgeruimd. Er klonk overal muziek uit de luidsprekers. Het was een grote reünie. Rusland liet zien trots te zijn op zichzelf. Een deel van de middag konden we zelf invullen. De maaltijd gebruikten we in het gastgezin. Later op de avond was er op het plein een podium waar muziek werd gemaakt door verschillende artiesten. Er werd gedronken en gedanst en tot slot was er vuurwerk. Op de tiende mei ging de rit naar St. Petersburg. Daar hebben we nog twee kerken bezocht, een park doorgewandeld en het uitzicht over de stad bewonderd. Toen snel naar het vliegveld.

Onder de indruk
Over het algemeen kunnen we zeggen dat we bijzonder onder de indruk zijn van de vriendelijkheid en warmte die de mensen uitstralen die we tegen zijn gekomen. Alleen als mensen in functie zijn merk je een bepaalde afstandelijkheid. Zoals Antonio veel minder benaderbaar leek toen hij in vol ornaat op het klooster terrein was, en een gewone kerel tijdens de barbecue bij Marina. De vrouw van het borduren was anders tijdens haar uitleg, maar op het feest terrein krijg je een omhelzing. Het land is een hard land. Vooral door het klimaat. De mensen zijn warm. Ze zoeken elkaar op. Informatievoorziening gaat vooral door televisie en internet. We hebben geen krant gezien en geen boeken. Dus als die kanalen niet objectief zijn kan je een bevolking makkelijk een kant opsturen lijkt me. Praten over dat soort dingen is niet mogelijk geweest. Hints in die richting worden afgekapt met de zin “Poetin is een geweldige leider”. De les die we hebben geleerd is dat het heel simpel kan zijn om vriendschap/vrede te sluiten, als je zorgt voor een tafel met eten en drinken en tijd voor elkaar. Bed, bad en brood. Avondmaal. Vijf broden twee vissen. Dat heeft Jezus ons niet voor niets voorgedaan.’